Το Εαρινό Φεστιβάλ αναφέρεται γενικά στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την πρώτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα. Αλλά στη λαϊκή, η Γιορτή της Άνοιξης με την παραδοσιακή έννοια αναφέρεται στο πανηγύρι από την όγδοη ημέρα του δωδέκατου σεληνιακού μήνα ή στη σόμπα της θυσίας στις 23 ή 24 του δωδέκατου σεληνιακού μήνα, μέχρι τη δέκατη πέμπτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα, με κορύφωση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την πρώτη ημέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα. Για τον εορτασμό αυτής της γιορτής, στα χιλιάδες χρόνια της ιστορικής εξέλιξης, έχουν διαμορφωθεί ορισμένα σχετικά σταθερά έθιμα και συνήθειες, και πολλά από αυτά εξακολουθούν να μεταφέρονται μέχρι σήμερα.
Κατά τη διάρκεια του παραδοσιακού φεστιβάλ της Άνοιξης, η εθνικότητα των Χαν και οι περισσότερες εθνοτικές μειονότητες στη χώρα μας πραγματοποιούν διάφορες εορταστικές δραστηριότητες. Οι περισσότερες από αυτές τις δραστηριότητες επικεντρώνονται κυρίως στην προσφορά θυσιών σε θεούς και τους Βούδες, στην απόδοση φόρου τιμής στους προγόνους, στην αφαίρεση των παλαιών και στην κατασκευή νέων, στην υποδοχή του ιωβηλαίου και στη λήψη ευλογιών και στην προσευχή για μια καλή χρονιά. Οι μορφές δραστηριοτήτων είναι πλούσιες και πολύχρωμες, με έντονα εθνικά χαρακτηριστικά.
Υπάρχει ένας θρύλος για την προέλευση της Γιορτής της Άνοιξης. Στην αρχαία Κίνα, υπήρχε ένα τέρας που ονομαζόταν «Nian». Ο «Νιάν» ζει πολλά χρόνια βαθιά στον βυθό και ανεβαίνει στην ξηρά μόνο κάθε Πρωτοχρονιά, καταβροχθίζοντας ζώα και βλάπτοντας τις ζωές των ανθρώπων. Επομένως, κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, άνθρωποι σε χωριά και χωριά βοηθούν τους ηλικιωμένους και τους νέους να καταφύγουν στα βαθιά βουνά για να αποφύγουν τη ζημιά του θηρίου «Νιάν».
Μια παραμονή Πρωτοχρονιάς ήρθε ένας γέρος από έξω από το χωριό να ζητιανέψει. Οι χωρικοί βιάζονταν και πανικοβλήθηκαν. Μόνο μια ηλικιωμένη γυναίκα στα ανατολικά του χωριού έδωσε στον γέρο λίγο φαγητό και τον έπεισε να ανέβει στο βουνό για να αποφύγει το θηρίο «Νιάν». Η Νιάν' το θηρίο διώχνει." Η ηλικιωμένη γυναίκα συνέχισε να πείθει, και ο ικετεινός γέρος γέλασε χωρίς να πει λέξη. Στη μέση της νύχτας, το θηρίο "Νιάν" μπήκε στο χωριό. Διαπίστωσε ότι η ατμόσφαιρα στο Το χωριό ήταν διαφορετικό από τα προηγούμενα χρόνια: το σπίτι της γριάς στα ανατολικά του χωριού, η πόρτα ήταν κολλημένη με κόκκινο χαρτί και το σπίτι φωτιζόταν έντονα από τα κεριά.
Το θηρίο «Νιάν» ανατρίχιασε και έβγαλε μια παράξενη κραυγή. Όταν πλησίασε την πόρτα, ακούστηκε μια ξαφνική έκρηξη του "bang bang bang bang" στην αυλή, ο "Nian" έτρεμε ολόκληρος και δεν τόλμησε να προχωρήσει. Αποδείχθηκε ότι ο Nian φοβόταν περισσότερο το κόκκινο, τη φωτιά και τις εκρήξεις. Εκείνη την ώρα άνοιξε διάπλατα η πόρτα του σπιτιού της πεθεράς και είδα έναν γέρο με κόκκινο ρόμπα να γελάει στην αυλή. Ο «Νιάν» χλόμιασε από σοκ και τράπηκε σε φυγή ντροπιασμένος. Η επόμενη μέρα ήταν η πρώτη μέρα του πρώτου σεληνιακού μήνα. Οι άνθρωποι που είχαν επιστρέψει από την εκκένωση έμειναν έκπληκτοι όταν είδαν ότι το χωριό ήταν σώο και αβλαβές.
Εκείνη την ώρα, η ηλικιωμένη γυναίκα το κατάλαβε ξαφνικά, και είπε βιαστικά στους χωρικούς την υπόσχεση να παρακαλέσει τον γέρο. Το περιστατικό εξαπλώθηκε γρήγορα στα γύρω χωριά και όλοι ήξεραν πώς να διώξουν το θηρίο «Νιάν». Από τότε, κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς, κάθε οικογένεια αναρτούσε κόκκινα δίστιχα και πυροδοτούσε κροτίδες. Τα ξημερώματα της πρώτης μέρας του νέου έτους, πρέπει επίσης να πάω στους συγγενείς και τους φίλους μου να πω ένα γεια. Αυτό το έθιμο εξαπλώνεται όλο και περισσότερο και έχει γίνει το πιο επίσημο παραδοσιακό φεστιβάλ μεταξύ των κινεζικών λαών.
